İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana Ortadoğu'da bir Arap koalisyonu oluşturma arzusu var. Mısır Başbakanı Nasır da bu arzunun peşinden giden ancak başaramayanlar arasındaydı. Ekonomi zayıf olduğu için askeri gücünü öne sürerek bunu yapmaya çalıştı. Doğal olarak, hiçbir askeri gücün aynı düzeyde olmayan bir ekonomiyle desteklenemeyeceği için saltanatı kısa sürmüştür. Sovyet Rusya da bunun başlıca örneğiydi.
Şimdi Mısır, Ürdün ve Irak'ın bölgesel güvenliği güçlendirmeyi ve işbirliğini geliştirmeyi tartıştığını görüyoruz.
YOUTUBE
Doğal olarak, ekonomik ve kültürel yaratıcılıklardan yola çıkarak böyle bir ittifak oluşturmak mantıklıdır . İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra AB'nin temeli atılırken tanık olunan budur. Ancak, böyle bir ittifak oluşturmak çok zordur. Bunun birçok nedeni var.
Her şeyden önce, Arap milletlerin çıkarları birbirinden farklıdır. Demokrasi ve kaynak açısından farklılıkları var. İkincisi, Irak ve Suriye gibi devletler, Türkiye ile İran arasındaki çatışmaların merkezidir. Her iki ülke de Suriye ve Irak'ın kendi etkileri altında olması gerektiğini düşünüyor. Dolayısıyla bu tür bir koalisyonun bölgesel güçlerle de uğraşması gerektiği yorumlanmaktadır. Üçüncüsü; liderlik – Suudi Arabistan ve Mısır kendilerini bu tür bir ittifakın doğal lideri olarak görüyor ve kendi aralarında anlaşmazlıkları var. Dördüncüsü; Din – Sünni ve Şii milletler var ve kendi aralarında bu tür ittifaklar oluşturmak son derece zor.
Böyle bir ittifak oluşturmanın yolu doğru gibi görünse de ideolojik farklılıklar ve kaynak eksikliği bu ittifakı yaratmanın önünde engeller yaratacaktır.
