Yıllarca süren tavsiyelerden sonra, uluslararası toplum artık Lübnan'a yardım etmekle ilgilenmiyor gibi görünüyor. İran, yalnızca Hizbullah'ın pozisyonu herhangi bir değişiklikten etkilenecekse müdahil olmak istiyor. Suudi Arabistan Yemen ile ilgileniyor ve şimdilik Lübnan'a yardım etmenin onlara bir yararı yok. Bir zamanlar önemli ekonomik ve güvenlik garantörü olan Suriye’de ise ic savaş çok az kaynak bıraktı ve hayatta kalmaları için zar zor yeterli. İsrail, Akdeniz bölgesindeki enerji rezervlerini artıracak deniz sınırını güvence altına almaya çalışıyor. Lübnan'daki Avrupa eli olan Fransa, ülkeyi mezhepçi partilerin yönetmesini sağlamak için Gelecek Hareketi partisi üzerindeki etkisini sürdürmek istiyor; Avrupalı liderler bu dersi Türkiye'den ağır şekilde ödeyerek aldı.
Zayıf devletlerin sorunlarının ortak bir kökeni mevcuttur; Çürüyen ekonominin gençliği radikalleştirmesi ve hükümetteki yozlaşma. Lübnan'da ikisi de bugune kadar dokunulmadan kaldı. Şimdilik, ekonomi veya güvenlik tehdit edilinceye kadar, siyasi elitin seçimlerdeki maliyetlerinden dolayı herhangi bir değişiklik yapması pek olası değil. Toplumda ve özellikle de gençler arasında yüksek öfke belirtileri var. İşsizlik oranı yüksek ve hızla artıyor. Öfke patlarsa, etkisini tahmin etmek zor olabilir. Ancak bunun komşu ülkeleri ve bölgedeki istikrarı nasıl etkileyeceğini tahmin etmek daha da zor olacaktır.
