Fiziksel varlık ile başlayalım. Asya'daki ABD askeri kuvvet yapısı, Çin'in ateş gücü veya teknolojik avantajı ile herhangi bir düşmanı caydırmak için tasarlanmamıştır. Bunu yapabilmek için ABD'nin ABD ile işbirliği yapacak müttefikler yaratması gerekiyor. Daha da önemlisi, bu devletler, eğer varsa, Çin saldırganlığını kontrol altına almak için ABD için avantajlı bir rol yaratmalıdır.
Teknoloji ve lojistik yeteneklerle ABD'nin Asya'da üssü veya en azından kalıcı üssü olması gerekmiyor. Gerektiğinde ABD, kaynağı sınırlı bir süre içinde de dünyanın herhangi bir yerine ulaşma ve konuşlanma yeteneğine sahiptir (yani Fırtına Operasyonundan önce Suudi Arabistan'da ABD ordusunun konuşlandırılması gibi). Ayrıca ABD, Çin'in çevresindeki herhangi bir ülkenin ABD ile uyumlu olmak istemeyeceğine unutmamalıdır. Ve ABD ile uyumlu olanlar da yerel siyasi baskı ve Çin'in baskısı altında olacaklar (ekonomik ve askeri olarak tehdit altında olabilir). Dahası, çevrelemenin yıllar alacağı az ya da çok açıktır.
Bu nedenle, ABD eylemleri uzun vadede ancak istikrarlı bir şekilde artacaktır. ABD, baskıyı ekonomik olarak ve ileri askeri teknoloji geliştirerek artıracaktır. Japonya, Çin'e karşı net bir pozisyona sahip. Ve bu nedenle, Çin ordusunu Malakka Boğazı da dahil olmak üzere güneyinden ve batısından kontrol altına alan bir veya iki stratejik müttefik daha olması hayati önem taşıyor. Bunlar jeopolitik statüleri nedeniyle Singapur ve Filipinler olacaktır. Her iki ülke de şu anda herhangi bir tavır almasa da ABD'nin orta vadede bu ülkeler arasında stratejik ilişkiler kurduğunu görmek şaşırtıcı olmayacaktır. Doğal olarak bu ilişkiler ekonomik ve teknoloji transferine dayalı olacaktır.
Ancak kısa sürede elde edilemez. Taraflar arasında güven oluşturmak için temkinli bir yaklaşım gerekir. Çin bölgedeki ABD'ye karşı ekonomik avantajını ve teknolojik ilerlemesini kullanacaktır. Ve işlerin ilginç olacağı yer burası.
Ülkeler birbirleriyle yakın çalışabilir ancak teknoloji ülkelerin bireysel olarak elde edilebiecegi ve paylaşıma açık olmayan bir unsurdur. Askeri teknoloji gibi kritik teknolojiler genellikle paylaşılmayacaktır (Türkiye F35 teknolojisinde ısrar ediyor ve ABD her ikisi de projenin ortağı olduğu kadar NATO üyesi olmasına rağmen bunu vermiyor). Bu nedenle ABD, kendisine avantajlı bir konum oluşturmak ve daha fazla müttefik çekmek için önümüzdeki on yılda askeri teknolojiyi artırmak için daha fazla kaynak ayıracaktır. B-52'nin SSCB sırasında ABD için muazzam bir taktik kaldıraç yarattığı gibi, ABD'nin orduda böyle bir kaldıraç oluşturmak için yeni teknolojiler icat etmesi gerekiyor. Bunlar, insansız yüzey araçları veya insansız gelişmiş hava araçları ve süpersonik hava füze sistemi ve hatta uzayda askeri konuşlandırma olarak adlandırılabilir. Bunlar ABD'nin Çin'e karşı avantajlı bir kaldıraç oluşturabileceği alanlardır. Önümüzdeki on yılda ABD'de böyle bir yatırım görmek şaşırtıcı olmayacaktır,
Çin'i Asya'da tutmak için yeni müttefikler yaratmayı ve yeni teknolojiye ulaşmayı içeren sofistike bir stratejiye ihtiyaç var. Görünüşe göre yeni müttefikler yaratmak, yeni askeri teknolojiler yarattıgınde rakipler üzerinde baskı kurduğunda daha kolay hale geliyor. Bu nedenle ABD'nin bu hedef üzerinde çalıştığını görmek şaşırtıcı olmayacaktır.
