Türkiye 2000 yılından sonra iddialı bir strateji izlemeye başlamış ancak 2016 darbe girişiminden sonar bu daha yoğunlaşmıştır. Bu strateji, kısmen Afrika ülkelerindeki etkisini genişletmeyi içeriyor. Türkiye doğal kaynaklar arıyor ama bu stratejisinin bir parçası. Türkiye, ticari ve deniz geçişinin veya bölgedeki varlığının güvenliğini sağlamak için, dünyanın en önemli ticaret yolları ve kaynak bakımından en zengin bölgelerinden bazılarında çıkarlarını korumak için deniz ve askeri üsler edinmesi gerektiğine inanmaktadır. Ve herhangi bir ülke böyle bir niyeti ima ettiğinde, bölgede ki küresel ve bölgesel güçlerin muhalefetiyle karşılaşır.
YOUTUBE
Türkiye'nin böyle bir stratejiyi gerçekleştirmek için bazı zayıflıkları var. İlk engel, Ege Denizi'nde uzanan Yunan kontrolündeki sayısız adadır. Bu adalar, Yunanistan tarafından ticaret yollarını kapatmak veya daha da kötüsü deniz güçlerinin saldırılarını engellemek için kullanılabilir.
İkinci büyük engel, enerji kaynaklarının eksikliğidir. Bu nedenle, Türkiye son yıllarda Doğu Akdeniz'deki hidrokarbon yataklarına ilişkin iddialarını ileri sürmekte giderek daha güçlü hale geldi.
Üçüncü büyük engel, zayıf ekonomisidir. Türk donanmasının iddialı bir modernizasyon hamlesine girmesine rağmen ilerleme yavaş. Bunun nedeni zayıf sanayi tabanı ve satın alma bütçesidir. Dahası, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın ekonomik yönetimi dini ideolojisinden ve düşük (mümkünse 0%) faiz oranı arayan (açık konuşmak gerekirse İslami ekonomik model arayan) seçkin destekçilerinden de etkileniyor.
Bütün bunlar Ankara'nın Afrika'daki başarılarını etkiliyor. Ancak bir de başarı öyküsü var. Türkiye'nin Somali'deki başarısı, Ankara'yı şimdiye kadar izlediği stratejiyi ikna etmeye teşvik ediyor. Ankara, Kızıldeniz ve Hint Okyanusu'nu gözetleyebileceği bir üs ve donanma kurmuştur.
Sudan, Etiyopya ve Sahel bölgesindeki stratejisi tam bir başarı değil, başarısızlık da değil. Ankara, bu başarıların zaman ve mali kaynak gerektirdiğinin bilincindedir. Ancak fırsatlar mevcut. Fransa karşıtı duyguların artması ve Sahel bölgesindeki varlığın azalması nedeniyle Paris'te kaşları yukarı kaldıran Sahel bölgesinde Türkiye büyük bir fırsata sahip. Savunma sanayii satın almayı gerektiriyor ve Türk savunma sanayisi büyümek için bölgeler arıyor. Bu, Türkiye'nin doğal kaynaklar da dahil olmak üzere ekonomik kazanımlar elde etmesi için bir pencere açacaktır.
Herkes neo-Osmanlı yapısından bahsediyor ama bu sadece tarih. Türkiye etkisini artırmak ve Ankara'nın deniz yollarını korumak için donanmasına sahip olacağı enerji kaynağına erişmek istiyor. Bunun için Ankara'nın işe doğru ekonomi politikaları uygulamakla başlaması gerekiyor.
