Moskova'nın inisiyatifiyle ilgili birçok husus olduğu için gerçekten de Rusya’ya bağlı. Ukrayna anakarayı savunmak zorunda. Açık alan savaşına cesaret edemez ancak tanksavar, havasavar ve gelişmiş keşif sistemleriyle desteklenen etkili piyade ile savaşmak zorundadır. Şimdiye kadar, Ukrayna başarılı görünüyor. Rusya, yanlış hesap ve yanlış strateji nedeniyle kaybediyor gibi görünüyor. Şimdiye kadar siyasi, ekonomik ve dahası Rus askerlerinin hayatına mal oldu. Bu nedenle, Moskova stratejisini değiştirir ve askeri operasyonunu revize ederse, kesinlikle Ukrayna'daki savaşın geleceğini yeniden şekillendirecektir. Ancak olmazsa, savaş birkaç aydan birkaç yıla kadar sürebilir.
YOUTUBE
Yakın tarihte bununla ilgili örnekler mevcut. İsrail-Arap savaşı birkaç gün sürdü. Vietnam, Kore savaşları yıllar sürdü. Kıbrıs Harekatı ise bir ay. Bunların hepsinin askeri görevliler tarafından farklı hedeflere dayalı olarak uygulanan farklı stratejileri vardı. Piyade ve teknoloji kalitesi savaşın süresini belirlemede büyük rol oynadı. Rusya hedefini Ukrayna'yı fethetmek olarak tanımlandı. Ukrayna ordusunun kötü tasarlanmış olduğuna, savaşma yeteneğine sahip olmadığına ve askeri liderlerin iyi olmadığına inanıyorlardı. Ancak Rusya, stratejisini belirlerken iki büyük hata yaptı. Birincisi, Rusya saldırının kaçınılmaz olarak gerçekleşeceğini açıkça belirtti. Ukrayna askeri yetkililerine, piyadelerini tank karşıtı füzeler, karadan havaya füzeler ve diğer askeri teknolojilerle desteklenen daha küçük gruplar halinde planlama ve eğitme süresini verdi. Sürpriz unsurunu denklemden çıkarttı. İkincisi, Moskova, Ukrayna'nın Kırım'da olduğu gibi yalnız bırakılacağına inanıyordu ancak AB, İngiltere ve ABD 1. günden itibaren Ukrayna'ya askeri teknoloji tedarik etmeye başladı.
İlk hata fazla güven kaynaklanır; Moskova, Ukrayna'yı hafife aldı. Ukrayna ordusunun kısa süre içinde kaçacağı konusunda yanılıyorlardı. İkincisi, AB, İngiltere ve ABD'nin gelip Ukrayna'ya askeri lojistik sağlaması Moskova için tam bir darbe oldu.
Bu, sivil düzeyde siyasi ve karar vericilerin bir hatasıydı. Aslında herkesi şaşırtan şey askeri başarısızlıktır. Böyle bir saldırı planladığınızda, askeri seçkinler tüm olasılıkları ve rotaları planlayarak başlar. Savaşçılar olacak ve savaşçıların sürekli lojistiğe ihtiyacı olacaktır. Ancak lojistik de düzgün yapılmamış, bu da askeri harekatın başlamasından kısa bir süre sonra Moskova'nın planında büyük bir strateji değişikliğine neden olmuştur. Kötü lojistik, Moskova'nın Kiev'i ele geçirmeyi ilk etapta terk etmesine neden oldu. Bu, dünyaya Rus askeri seçkinlerinin işgali kötü planladığını ve piyadelerin sahadaki askeri operasyonu kötü yürüttüğünü gösteriyor. Bunlar zaten Rus askeri imajını etkiledi.
Rus elitlerinin amacı Ukrayna'yı işgal etmektir. Şimdiye kadar bu başarılamadı. Ve bu mümkün değil gibi görünüyor. Ancak Rus seçkinleri stratejilerini değiştirmedi. Şu anda Rus ordusu hala şehirleri kuşatmayı ve ele geçirmeyi hedefliyor. Ancak bu lojistik problemler ve piyadelerin uygun örgütlenme eksikliği veya askeri komuta zinciri eksikliği ile Rus ordusunun askeri hedeflere nasıl ulaşacağı net değil. Ukrayna, Batı ve ABD askeri teknolojisi tarafından desteklendiği sürece, Rusya kaçınılmaz olarak geri çekilmek zorunda kalacaktır.
Moskova zor seçimlerle karşı karşıya. Geri çekilmek bir yenilgi olarak yorumlanır, uzun savaş kesinlikle Rus ekonomisine zarar verirken, Rus askerinin can kaybı artacaktır. Uzun savaş, Ukrayna pozisyonunu güçlendirecek olsa da kayıpları da artacaktır. Dahası, uzun savaş, geri çekilmenin etkilerinden daha fazla felaket olacak olan Rus ordusunun yenilgi riskini bile taşıyabilir.
Savaşın gerçekten nasıl ve ne zaman Moskova'ya bağlı olduğu ve Rus seçkinlerinin siyasi sürecinin belirsiz kaldığı çok aşikar. Batı ve ABD ilk günden itibaren başladıklarını yapmaya devam edecekler; Ukrayna'yı askeri teknoloji ve mali yardımla desteklemek. Rusya savaşı yıllara uzatabilir ancak bu ülkeye zarar verecek ve ek risk hatta yenilgi riski getirecektir. Savaş devam ettikçe, Moskova böyle bir geri çekilmeyi seçerse, Rusya'yı bugünden bile daha yüksek bir bedel ödemeye zorlayacaktır.
Türkiye'nin yaptığı doğru ve kendi çıkarınadır. Türkiye, her iki tarafın da isteklerini mümkün olduğu kadar yerine getirirken tarafsız olmayı hedeflemektedir. Rusya güç ve nüfuz açısından düşüşte. Bu, on yıl içinde Orta Asya ve Karadeniz bölgesinde daha görünür olacaktır. Türkiye bu boşluğu doldurma niyetindedir. Türkiye daha baskın hale gelirse, Karadeniz Bölgesi'ndeki deniz üslerinin yanı sıra Orta Asya'daki kalıcı askeri üslerin olması şaşırtıcı olmayacaktır. Kazakistan ile yapılan drone üretim anlaşması, çoğu analistin zaten kaçırdığı önemli bir kilometre taşıdır. Bu, Türk devletleri arasında güven inşa etmeyi amaçlayan ve gelecekte Rus ittifakını çözmelerine yol açacak büyük bir askeri teknoloji transferidir.
Şimdilik Rusya zoru oynayacak ama Rus elitleri uzun vadeli sonuçların farkına vardılar. Hedeflerin boyutunu daraltmak ve Luhansk ve Donetsk'e odaklanmak, Rus elitlerinin gerçeklerin farkında olduğunu zaten gösteriyor. Rusya için son kaçınılmaz görünüyor; ya bugün ya da daha sonra bunun Rusya'ya bir bedeli olacak. Ve bunun Ukrayna ile sınırlı olacağını düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Bu yenilginin etkileri önümüzdeki on yıl içinde Kırım'da ve Karadeniz'de olacaktır.
